เคยมั้ยครับ เวลาที่เราไปเที่ยวประเทศใด ก็มักนึกครึ้ม อยากแต่งกายชุดประจำชาติกับเขาบ้าง
ผมก็เคยบ่อยไปครับ แต่งมาแล้วก็หลายชุด อย่างพม่าไปบ่อยก็แต่งบ่อยหน่อย
ชุดพม่าเราเรียก “โสร่ง” หรือ ปะโซ หรือ ลองจี ครับ แต่เชื่อไหมครับว่า ถึงเราจะนุ่งชุดแต่งกายพวกนี้อย่างไร คนพม่าเค้าก็ดูออกว่า เราไม่ใช่คนท้องถิ่น เพราะนุ่งอย่างไรก็ไม่เหมือนครับ
ชาวพม่าหรือชาวเมียนเขามีวิธีการนุ่งผ้าที่ค่อนข้างจะหลากหลาย และแน่นหนามาก!!
เดี๋ยวจะแนะนำให้ฟังนะครับ
นุ่งแล้วสามารถเตะฟุตบอล เล่นตะกร้อ ทำงานแบกหามเป็นกรรมกร ได้อย่างสบาย โดยที่โสร่งไม่มีทางหลุดครับ
ผิดกับเวลาเรานุ่งผ้า จะรู้สึกประดักประเดิด คอยสลับซ้ายขยับขวาจับผ้าอยู่ตลอดเวลา กลัวว่าเดี๋ยวมันจะหลุดครับ จึงทำให้ภาพที่ออกมาดูเคอะๆ เขินๆ ยังไงชอบกลครับ
ไกด์พม่าสอนว่า เวลาผู้ชายจะนุ่งโสร่ง จะเริ่มด้วยการคลี่ผ้าออกไปทางซ้ายและขวาให้เท่าๆ กัน จากนั้นค่อยพับตรงกลางทั้งสองด้านให้เท่าๆ กันอีก แล้วก็ขมวดปมตรงกลาง เสร็จจึงเหน็บชายผ้าตรงกลางพุง เสียบเก็บเข้าไป ไม่ให้เหลือโผล่ออกมามาก เหลือให้เป็นปมเล็กน้อยพองาม อย่างนี้เรียกว่าเป็นการนุ่งผ้าแบบผู้ใหญ่ที่สุภาพ
หรือถ้าจะเอาแบบคนมีสไตล์ ไม่ต้องทางการมาก ก็จะพับซ้ายขวาตรงกลางไม่เท่ากัน จากนั้นเหน็บชายผ้าที่ใต้สะดือแต่ไม่ต่ำมาก การนุ่งแบบนี้เซเลปนิยมกันมากแต่ถ้าโหลดชายลงมาให้ต่ำกว่าสะดือมากๆพวกวัยรุ่นพม่าเค้านิยมกัน แบบนี้มันถึงจะเท่ห์ครับ
ส่วนผมเวลาใส่โสร่งก็ไม่ค่อยประสีประสา ตอนนุ่งเสร็จแล้วลุกเดินมันก็จะรู้สึกว่าเสียวๆ อยู่ เพราะข้างในมันจะโล่งๆ โหว่งๆ พิกล แต่ใส่อะไรซัพพอร์ตไว้ข้างในอยู่นะครับ
แหะๆ กลัวคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นหม่อง …
“หม่องกะโจ้เพี่ยว”
